این اثر به ما یادآوری میکند که ما آن افکار یا احساساتی که تجربه میکنیم نیستیم هیز مفهوم «خود به مثابه زمینه» را مطرح میکند که بیانگر این ایده است که آگاهی ما فضایی پایدار است که افکار و احساسات مانند ابرهایی از آن عبور میکنند این تفکیک میان «خود ناظر» و «محتوای ذهن» یک تغییر پارادایم ایجاد میکند و به خواننده کمک میکند تا با خواندن از ذهنت بیرون بیا و زندگی کن قدرت بیشتری بر زندگی خود بیابد
مسئولیت فایل آپلود شده بر عهدهی کاربر آپلودکننده میباشد، لطفا در صورتی که این
فایل را ناقض قوانین میدانید
به ما گزارش دهید.